Mijn job is ontzettend boeiend, maar soms ook koud en kil. Ik
vraag me vaak na een dag, of na een drukke periode , of ik iets
heb bijgebracht. Dit zijn de gevleugelde woorden van Maarten
Vangramberen, één van onze allerbeste sportjournalisten. En
dan heeft Maarten het over het belang van zijn bijdrage tot een
verbetering van onze wereld.
In jouw plaats zou ik me ook de vraag stellen, niet ‘jouw’ als per-
soonlijk, maar wel de ganse wereld van de sportjournalistiek, te-
meer omdat we op TV hoofdzakelijk over top-professionele sport
praten.
We praten zo begeesterend over al die prachtprestaties, en sle-
pen zo de kijkers mee in een wereld die de hunne niet is. De
wereld van dik-betaalde sporten die eigenlijk alleen maar zo
rijk leven, danken ze aan de journalistiek die hun gratis bekend-
heid geeft. Talloze andere toppers met niet zo’n competitieve
sporten, doen soms veel meer hun best, maar strijden een een-
zame kostelijke strijd om hun sport te kunnen beoefenen.
Maar Maarten Vangramberen heeft ergens wel dat besef, mis-
schien niet dat hij eigenlijk ook kwaad sticht, maar vooral dat
zijn werk zo weinig bijdraagt tot een betere wereld. Hij is ergens
wat gezond jaloers op mensen die zorgend omgaan met mede-
mensen, hij zou zijn plan B wel willen vinden, in het toveren
van een glimlach op mensen hun gezicht.
Ik wil zeker het moreel plaatje van Maarten Vangramberen niet
maken, maar zijn wij allen ook zo niet een beetje ? Zijn we wel
bezig in onze job met iets goeds doen voor een betere wereld ?
Of zijn we totaal begaan met dat exclusieve “ik”, ipv. dat inclu-
sieve “wij”? Is dat dan ook niet een beetje onze frustratie ? Zo
weinig gevoel, dat ons dagdagelijkse job ons geluk bijbrengt.
Dat we alleen maar bezig zijn met de struggle for live. Wat we
misschien dan wel goed doen. Maar is dat het !
Is dat de zin van ons ‘werken’, en bij uitbreiding ons leven ? Zou
er voor ieder van ons geen plan B zijn, waar we allemaal meer
aandacht zouden hebben voor de Jordy’s in de tent, of voor die
88.000 ouderloze kinderen op de vlucht in de straten van Europa.
Laat het ons niet schrijven, maar iets doen.
Recente reacties