IS ER LOGICA IN DEN BAK ?

Natuurlijk is er logica in detentie ! Alleen al de vraag stellen is een zeker antwoord. Maar is het een waardig antwoord ? Het onlogisch handelen kan ook aanleiding of oorzaak zijn tot een zekere logica. Bij voorbeeld de logica van de starheid. Alles laten zoals het is, gewoon omdat iedereen het zo gewoon is, onafgezien van het feit als het al dan niet goed is. En hier benaderen we zeer sterk de logica binnen justitie. De dingen (regels) zijn gewoon logisch, omdat ze altijd zo geweest zijn. Dat tientallen wetenschappers, waaronder meerdere doctorandi in de criminologie overtuigd zijn dat ons huidige detentie uitvoering op de schop moet, geeft binnen de hiërarchie van het beleid weinig kans, omdat het nu eenmaal niet past binnen hun logica. Dat ondertussen nog heel veel detentieschade ontstaat zal hun worst wezen.

“Het project” -vzw.Toreken-

Er heerst zoveel onrecht, mensen maken mekaar soms onnodig ongelukkig, er is nog steeds op vele plaatsen oorlog…er is zelfs geen regering…

Ik had er grootse filosofieën over.. ik bouwde zelfs een politieke partij om de wereld te veranderen…(zie fb/groep S.R).. maar ik zag niet dat er zoveel goeds aan het gebeuren is, ik heb daar een wondermooi verhaal over, het is kort, en slechts gedeeltelijk, ik dien het even in te leiden..

Om te normaliseren (red: aan te passen aan de maatschappij) diende ik als gedetineerde eerst een proces te doorlopen, waarin ik zinvolle tijdsinvulling deed, ik geloofde daar niet zo in, zes jaar zat ik al ‘onbeholpen’ in den bak, en nu zou het gaan gebeuren…

Dank aan mijn dochters, wist ik een aantal mooie projecten te vinden, waar ik ook iets zelf kon aan hebben, niemand minder dan mijn eigen dochters weten hoe hun “zorgzame” papa, de weg verloren was de afgelopen decennia.. maar ze wisten ook wat goed voor hem kon zijn.. ondanks mijn eigen twijfels..  het ganse verhaal breng ik zeker nog via een aantal andere metaforen verwerkt in allerlei colums in de toekomst.. Hier breng ik bij wijze van inleiding mijn gelegenheidstoespraak op de nieuwjaarsreceptie van het personeel van vzw Toreken (sociaal restaurant)

Gent 10 jan.2020

Hoi iedereen,

Wie ben ik ? Wat ben ik ?

Twee eeuwige vragen des levens, maar hier heb ik het over de Vlotstraat, onze buurt, en mezelf.

Allereerst,  ik ben geboren in een tijd dat uw gevoelens/verlangens uitdrukken ‘not done’ was. HIER mocht ik ondervinden/leren dat dit wel mag, en zelfs beter is, HIER mocht ik vooral mezelf zijn. Ik kom uit een periode in mijn leven, waarin ik me afschermde, muren om me heen bouwde, zelfs ramen met tralies me geen veilig gevoel gaven. Ik werd hierdoor dan ook zeer stug in de omgang, wat zich o.a. manifesteerde in mijn eerste contacten hier, nu al drie maand terug.

Zo kom ik tot mijn tweede vraag, ‘wat doe ik ‘ Welnu er zijn twee belangrijke zaken hier voor mij, namelijk ik ben ‘zoekende’ en ‘herstellende’

Zoeken naar mijn plaats hier, wat ik nog altijd niet zo goed weet, het is een groeiproces, met vallen en opstaan, maar ik word hierin bijzonder bijgestaan door, en nu gebruik ik een geleerd/moeilijk woord, het management, zeg maar Chris, Joachim en Joost,  alle drie heel erg dank, jullie zijn goe bezig !

Wat is mijn herstel dan, en heel in het bijzonder hier. Het leven heeft me gevormd, maar ook getekend, ik was wat ontspoord, bazig zijn was een trek van mij, en wat voor één. Ik wou jullie aanvankelijk allemaal veranderen, maar besefte niet dat ik diende te veranderen. Juist jullie veelkleurigheid/veelzijdigheid gaf me warmte. Ik stelde me langzaam open, en kon eigenlijk heel veel leren van jullie, ik ontving warmte, genegenheid, respect, waar ik in den beginne moeite mee had. Maar ik stelde vast dat ik ziek was, ik had ‘huidhonger’ maar  onbewust, door jullie zijn, gaven jullie me warmte, die me opnieuw deed groeien als mens, me deed genezen !

Ik ga niemand hier bij naam vernoemen, maar het ganse team, jullie allemaal een grote dank om me op te nemen in jullie harten. Ik maak er onze nieuwjaarswens 2020 van, dat we allen samen verder de weg op gaan van goede/mooie mensen, met maar één gedachte, de wandelweg is niet gekend, maar ontvouwt zich al wandelend

Bedankt voor zoveel liefs