HOE ERVAAR IK HET SYSTEEM 7/7 Verlengd penitentiair verlof ‘HOOP DOET LEVEN’

via HOE ERVAAR IK HET SYSTEEM 7/7 Verlengd penitentiair verlof ‘HOOP DOET LEVEN’

DE KUNST OM GELUKKIG TE ZIJN

E U D A I M O N I S M E

Het is de vraag van onze tijd. Wat is gelukkig zijn, en wanneer ben je het ? Iedereen stelt deze vraag. Allereerst kan men verschillende vormen hebben, van extremen (Stoïcijns, onthechting, ontbering) tot Machiavellistisch (ten koste van anderen) Wij praten over tussen de twee in, het Eudaimonisme  (het goed mens of ook gelukkig mens zijn) Een van de basisvoorwaarden hiervoor is afzien van het absolute (de top) absoluut geluk bestaat niet. Om geluk te bereiken zijn een aantal voorwaarden, kort als volgt te scheppen. Opgewektheid, lichamelijke gezondheid, geestelijke kalmte, uitwendige goederen (noodzakelijke en niet noodzakelijke)  We hebben al heel beperkt de belangrijkste elementen en voorwaarden aangehaald. We moeten echter één kerngedachte hoog houden. We zijn allemaal geboren, vervuld met aanspraken op geluk, en de hoop dit in praktijk om te zetten. Het leven, gaande weg, leert ons dat dit dikwijls anders is, dan onze droombeelden. Lijden en pijn zijn zeer reëel in ons bestaan.  Niet het geluk, maar de afwezigheid van pijn dienen we na te streven. We dienen er dan ook alles aan te doen om pijn van ons af te zetten.  Afgunst vermijden is hierin een belangrijke pijler. Ook onze eigen beperktheid aanvaarden. Weten wat we willen en wat we kunnen. Niet altijd alles najagen. Ieder mens voelt zich thuis in een voor hem passende omgeving, men moet niet steeds naar andere situaties verlangen, eerder tevreden zijn met de verworven situatie. Tevreden zijn met het geheel van sterke en zwakke punten van de eigen individualiteit.  Het steeds herinneren aan zijn zwaktes, vormt een vernedering die mogelijks  wel de ergste geestelijke pijn is. Best is volkomen bekend zijn met onze sterktes en zwaktes. Alles is zoals het is, zo ons doel te bepalen, en het onbereikbare laten berusten. Probeer niet te denken aan het willen bezitten, zo zal je ook nooit iets missen.  Stel je eens voor dat je door een mooi bos fietst of wandelt, en je wil het bezitten, terwijl het reeds van jou is, gewoon met je gedachten. Hoef je het echt te bezitten om je goed te voelen. De ganse wereld is onze tuin. Door minder te verlangen, verminderen we onze pijn.

Vooral genieten van het nu, niet teveel bezig zijn met het verleden, dat is wat het is, onomkeerbaar, onveranderbaar,  en ook niet teveel met morgen, dat hoofdzakelijk stress en piekeren meebrengt, en ons verhindert om gelukkig te zijn, terwijl we alleen NU leven.  Gelukkig leven is zo min mogelijk ongelukkig leven, waardoor het leven draaglijk wordt,en de pijn beperkt blijft. Bescheiden zijn in aanspraken op geluk, genot, bezit, aanzien.  Vriendschap, in de ware zin (Eudaimoon) maakt gelukkig in het algemeen

Niet genot, maar de afwezigheid van pijn streeft de mens na. Een mens is pas gelukkig als hij zoveel mogelijk ongeluk kan vermijden. Pijnloosheid is belangrijker dan de grootste vreugde. Om gelukkig te zijn moet je geluk hebben. Geluk zal vooral een kwestie van zelfacceptatie zijn.

 

VRIENDSCHAP EN LIEFDE Het draait om FILOI – FILIA – EUDAIMOON !

Als we over vriendschap praten, denken we in onze westerse wereld, hoofdzakelijk aan relaties. Bij ons heeft het woord relaties ook heel dikwijls een negatieve connotatie.  Veelal wordt te beperkend gedacht, en verwezen naar de ‘status’ samenleven, of getrouwd zijn, met één persoon.  Maar het is veel meer en breder dan dat, namelijk het verwijzen naar intermenselijk handelen. En zeg nu eens hoeveel handelen we op een dag niet ondernemen. Dus het begrip relaties moet veel meer zijn oorspronkelijke betekenis krijgen. Zodoende zijn er veel relaties, liefdesrelaties, vriendschapsrelaties , handelsrelaties enz…

Vrienden en vriendenrelaties, waar wij het over hebben, vraagt wederkerigheid en bewust zijn van elkaar.  Maar één iets stijgt daar bovenuit, namelijk het welslagen in het leven, die een verzameling is van allerlei relaties, en waardoor men een goed (gelukkig) mens wordt (Eudaimoon) Soms ook wel eens omschreven als ‘ethisch leven’ Gelukkig zijn ! of Eudaimoon  (een goed mens zijn) is dus het doel. En waarom ?

Mensen zijn van natuur uit sociale (groep) wezens. Het solitair (alleen) leven is dan ook een status van afwijking (b.v.b. langdurige afzondering, eenzaamheid, ziekte, gevangenis enz…) Dus om ‘Eudaimoon’ te leven hebben we anderen nodig, met wie we echte ‘relaties’ aangaan. Die anderen die we ‘Filoi’ (Van het Grieks Filos, zoon, broeder, vrij vertaald vrienden. Het goed mens zijn (Eudaimonia) bestaat erin de andere (vriend/filoi) op te voeden, bij te staan, gelukkig te maken, doen wat ie graag doet.  Dit wordt, ‘Filia’ vriendschap genoemd.  Dus Filoi en Filia zijn het grootste uitwendig goed om een goed (gelukkig) mens te zijn. Bij liefde, gaat het niet zomaar over het hartstochtelijk verlangen, als over belangeloze hulp.  Samen delen in wederkerigheid, niet zomaar op waanzin, als wel op een zeldzame vorm van een evenwicht en harmonie. Daarom juist spatten liefdesrelaties uit mekaar. Dikwijls zijn ze gestoeld op narcistische karaktertrekken (zelf/eigenliefde) Echte Filoi zijn evenwaardig.  Ze gunnen mekaar alles, ze zijn zelfstandig van mekaar.  Een echte Filoi wenst het beste voor een ander juist omdat hij Eudaimonia (op zichzelf goed) is. Bij Filoi is een wederkerigheid nodig in de gevoelsband, het vereist autonomie, en respect voor mekaars autonomie. Je wil het goede voor een ander, omwille van de ander zelf. En je probeert in de mate van het mogelijke dit te realiseren. De Filoi, streven via Filia naar het beste voor mekaar. Filoi voelen zich verplicht om aan de dromen van de ander te voldoen, ze gelukkig te maken en zo een goed mens (Eudaimoon) te zijn. Is dit dan de vrije liefde ? Neen ! Jijzelf bepaalt wat de grens is om jou ‘Eudaimonia’ niet te schaden t.o.v. je samenlevingsgroep (Filoi)  Filoi is gelijk aan, met wie je gemeenschappelijke waarden deelt, Eudaimonia nastreeft. Ik hoop dat dit enige klaarheid schept in uitspraken (filosofieën rond vriendschap/liefde) Alles heeft te maken met God, en God zijn (zie ons ander artikel)  We zijn allen een stukje God, omdat God juist liefde is, en die liefde in je, om te delen van en met anderen is onze kracht om gelukkig te zijn. De liefde om een goed mens te kunnen zijn (Eudaimoon) is juist datgene wat ons verheft boven andere sociale groepen (bvb dieren) maar ons ook gelukkig maakt. Door te delen van liefde, maken we een ander gelukkig, maar ook onszelf. Let op ik heb het over ‘de ware liefde’ de zeldzame vorm van evenwicht/harmonie.

Bestaat GOD of juist niet- St.Valentijn ‘ONVOORWAARDELIJKE LIEFDE ! (Genesis 21)

‘Dat nieuwe hoop en ruimer zicht jouw deel zijn heden !’

Dit is een zware discussie, en hoort dit wel thuis op deze blog.  Wie kan ik hier mee bekoren ? In mijn ganse Marc Den Dodo en zus Leen verhaal, spreek ik veel over het dubbel liefde verhaal, gesteund op het idee van het ‘onvoorwaardelijke’ liefhebben…. Ik durf ook al eens schrijven, we zijn allemaal God, eigenlijk voor de meesten een on-eerbiedige hoogmoedige uitspraak. Maar dan heb ik het over het verschijnsel liefde, en doe ik abstractie van het ‘verschijnsel dat God’ voor sommigen iets of iemand is. En dan knelt nu mijn schoentje. Mijn verstand kan er niet bij dat ik dit niet kan begrijpen.  Ik ontmoet heel mooie, verstandige mensen die wel geloven in God, en die God die iets anders is dan datgene wat ik God (liefde)noem. Laat het mij oneerbiedig een soort super-wezen benoemen, iets dat door onze geest niet bevattelijk is, maar wel bestaat, en waarin men gelooft dat het er is. Het zou dus een kwestie van geloven zijn. Wel ik wil u eerlijk toegeven, ik zou er nog willen in geloven dat die God de oneindige liefde is, de onuitputtelijke liefde,  de onbaatzuchtige liefde, wat ik dan ook als ‘God’ wil aanvaarden. Maar ik krijg het oh zo moeilijk als die wijze heren en dames hun God tot hun eigendom rekenen om allerlei verplichtingen op te leggen aan hun volgers. Is God (liefde) niet juist zonder verplichtingen, behalve  ‘heb elkaar oneindig lief’. Ik wil er op deze Valentijnsdag nog aan toevoegen, heb elkaar onbaatzuchtig lief.

God ik zie u graag !

HET UNIVERSEEL SUBJECTIVISME ON-ZELFZUCHTIGHEID L I E F D E ‘De anderen en ik deel 5’

Iedereen streeft naar wereldvrede, en vele spirituele leraren gingen ons al voor, alsook filosofen van alle tijden (minstens al van 2000 jaar voor onze tijdstelling) Er is maar één gemeenschappelijk fundament en dat is ONZELFZUCHTIGHEID. Dit oecumenisch begrip zal de cohesie tot stand brengen  tussen alle religies en filosofen.  Het universeel subjectivisme (zie ons verhaal, 3 delen van ‘stop het klootjesvolk’)  De saus is liefde en heel belangrijk ook ‘inzicht’ een absolute noodzaak.  In ons  verhaal ‘stop het klootjesvolk’ blokletterden we heel duidelijk, niemand is het waard klootjesvolk te heten, tenzij men door hebzucht niet wil openstaan voor inzicht. Belangrijk is het identificiëren van onwetenheid,  het ontdekken van de bron van de problemen. De onwetenheid te ondermijnen. Liefde kan alleen verdiept worden met inzicht. Opvoeding en onderwijs zijn dan ook de sleutels tot een andere en betere wereld.

We beloven in een volgende reeks meer uitleg, over wat we met universeel subjectivisme echt bedoelen, en hoe dit kan helpen  voor een betere wereld.

Ja dus er is hoop, doe jij nu mee ?

Wees positief, like ons en onze ideeën, wij hebben je nodig. Maak nu je vrienden tot onze vrienden. We hebben voor jullie allemaal wondermooie boodschappen.

 

 

LIEFDE EN MEDEDOGEN DE PIJLERS VAN WERELDVREDE..Uit de ‘anderen en ik’ deel 4

In deel twee spraken we over een universele verantwoordelijkheid, deze bereiken, en diepe betrokkenheid bij alles.  Iedereen (ongeacht kleur en sexe) wenst geluk en is afkerig van lijden.  We mogen niet kiezen voor het korte geluk door hebzucht aan te hangen…zo niet zal zowel persoonlijk geluk als wereldvrede uitgesloten zijn.  Verstandig eigenbelang, begrensd eigenbelang, gemeenschappelijk belang, mededogen met anderen geeft rust in je geest, en staat voor je eigen gezondheid. Tegenwoordig, en wie kan het ontkennen, is er teveel gehechtheid aan materialisme (zaken die we als bestendig zien) Liefde voor iemand is meestal verbonden aan gehechtheid, maar hierdoor kan je vriendelijkheid veranderen.  Echte liefde is niet gebaseerd op gehechtheid, maar op altruïsme, het doeltreffende antwoord op leed.  We moeten liefde hebben zelfs t.o.v. de vijand, de kracht hiervan is verbluffend.  In het begin en het einde van ons leven, zijn we afhankelijk van andere. Waarom zouden we dan in het midden van ons leven geen liefde geven (bejegenen, mededogen)  Deze basisgevoelens zijn bij ons aanwezig van bij de geboorte, raciale, etnische, politieke en theologische opvattingen  komen later.

LIEFHEBBEN IS DE ENIGE PLICHT DIE IK KEN (A.Camus) De anderen en ik deel 3

Heb jij dat ook zo als je de nieuwsprogramma’s bekijkt. Er heerst zoveel miserie. Komt dit ooit nog goed. En ik wil er dan altijd iets aan doen. Neen, verwijt me niet van onvolwassen naïveling… doe dit vooral niet !! MAAR DOE MEE. Sluit je aan, door te zijn wie je werkelijk bent, door jezelf te kennen, door inzicht te verwerven, door (oneindige)liefde te geven.  Ja ik bedenk dan van alles wat ik kan doen. Ik ontwerp theorieën, ik zoek volgelingen, ik stimuleer.  Maar ik probeer vooral voor mijn eigen deur te vegen, en het voorbeeld te zijn.  Lukt het ?  Niet altijd. Maar ik droom erover, en doe er iets aan, minder leed, en meer geluk, voor alles wat leeft op deze aarde.  Ja, voor alles, mens, dier, plant. Hoe kan de wereld prettiger, beter, rechtvaardiger, mooier, gelukkiger, gezonder, vrijer, rechtvaardiger, welvarender, vreedzamer en duurzamer worden.

Maar is er genoeg voor iedereen ! ? J A  er is genoeg voor iedereen, het is alleen een kwestie van een goede verdeling en correcte afspraken, zelfs al waren we bij mijn geboorte met 3,5 miljard mensen, zijn we nu met dik 7 miljard, en als ik kom te overlijden zullen er nog dik 10 miljard achter blijven.  Maar de wereld kan dit aan mits goede afspraken… (zie Martha Nussbaum, Paul Cliteur, Jhon Rawls, Floris V.D. Bergh.) Onze politici, en vele verantwoordelijken (vakbonden, bedrijven…)houden zich teveel bezig met een te korte termijn politiek. We zien amper het geheel. We moeten naar een totaal andere filosofie, die via het onderwijs moet doorsijpelen.

‘De anderen en ik ! ‘ deel 2 Het verhaal van een nieuwe godsdienst, het is hoog tijd voor “HET UNIVERSEEL SUBJECTIVISME”

Neen ! Neen ! Ik wil het zo niet omschrijven, zelfs zo niet invullen.  Maar ik kan geen andere omschrijving vinden in gewone mensentaal. Neen ik wil geen nieuwe godsdienst scheppen, neen het gaat niet over spiritualiteit alleen, het gaat over iets heel gewoons. Maar hoe omschrijf ik dat dan ?

‘ D o e  m a a r   g e w o o n ‘  Zou dit dan beter zijn. Maar wat is gewoon, niet wat we allemaal dagdagelijks doen, neen ook daarmee raken we er niet uit. ‘Keep it simple’ is al iets beter, zelfs veel beter…maar het voldoet me nog niet. Het werkt te gemakkelijk het idee van goed ouderwets op, en ook was en is het niet perfect. Ik zoek het dan maar, en ja dit bevredigde me, bij een goede oude filosoof, Albert Camus…..

‘L i e f h e b b e n  i s  d e  e n i g e  p l i c h t  d i e  i k  k e n  !’

Ja dit sluit naadloos aan bij het dubbel liefde verhaal van Marc Den Dodo en zus Leen.

Maar ik wil u wat meer uitleg geven wat ik bedoel, ik doe het in een korte reeks, die telkens handelen rond volgende thema’s. 1)universele betrokkenheid is essentiëel om de problemen op te lossen. 2)Liefde en mededogen zijn de pijlers voor wereldvrede. 3) Dat alle wereldburgers wereldvrede nastreven, met alle mensen van goede wil, al of niet religieus. 4) Dat ieder individu een verantwoordelijkheid heeft om instituties te creëren die de behoeften van de wereld dienen. 5) Dat dit gebaseerd is op de ruimste individuele vrijheid,met de noodzaak van een collectieve wil…

Vanaf morgen, starten we hier deze vijfdelige reeks

DE ANDEREN EN IK ‘L’enfer c’est les autres (J.P. Sarte) EEN VERHAAL VAN COMMUNICATIE EN RESPECT Het is tijd om de godsdienst van de liefde te stichten….DEEL 1

Ik schreef het heel recent op mijn blog ‘Port to Hell-o’, de druppel op de hete plaat, (‘www.port-to-hell-o.com’) Het ging hier voornamelijk over weerkerende personen in uw leven, en het belang of de invloed ervan, maar dit zette me aan tot ruimer denken. Wie zijn de anderen, en wat betekenen ze tot mij, en dit kwam eruit.

‘De anderen’ zijn ze werkelijk de hel ?  Mijn antwoord is neen !  De anderen zijn niet onze hel, omdat ze anders zijn, maar wanneer ze weigeren met ons in relatie te gaan, en ja, daarin geef ik Sartre gelijk. Dat laatste is nu wat ik de afgelopen vier jaar heftig ben tegengekomen, op enkele uitzonderingen na, met name personen als een ‘M’, Marc, Thomas, Zus Leen, Barbara en anderen… Maar ik moet het eerlijk zeggen, het was op gevaar af van hun eigen gemoedsrust, want het mag niet ! . Ik verklaar me nader.

Kunnen wij dan niet zonder de ander bestaan ?

Ik kan zelfstandig bestaan als fysiek persoon, maar ik kan me niet van mezelf bewust worden,zonder de ander.  Mijn zijn, mijn persoonlijkheid wordt gevoed door de inbreng van anderen. Bijzonder is, dat de andere ‘anders is’, juist hierdoor doet hij aan mijn bestaan mee. Deze coëxistentie is de bron van een spanningsveld en brengt een dynamica op gang, met name communicatie. Maar hiervoor op gang, met name communicatie.. Maar hiervoor is de eerste voorwaarde, en dit voor elke vorm van communicatie, RESPECT. Begrijpt u nu wat mij zo erg trof in deze lange vier jaar, met een absoluut dieptepunt in communicatie. Ik zou het willen afsluiten met een goede raad aan iedereen, maar tevens een bedankt aan allen die me af en toe die ‘broodnodige communicatie’ bezorgden. ‘Maak de mensen gelukkiger en u maakt ze beter (uit Victor Hugo) en dan smijt ik er nog maar eentje bovenop. ‘Liefhebben is de enige plicht die ik kan’ (Albert Camus)

FUCK YOU !!!

Neen,neen !!! Ik mag dit niet… Maar ik moet…

Fuck you is tegenwoordig zo het nieuwe ‘Oh my God’, dat absoluut niet meer in is. Toen ik gisterenavond op één de MIA’s uitreiking volgde, was ik even uit mijn lood geslagen. Ja ik hoorde bijna niets anders, fucking Adiel, fucking Coëli, en dat komt er allemaal zo doodnormaal uit..Neen ik kan er tegen, als groot libertijn, vind ik zelfs dat alles, maar ook alles moet kunnen gezegd worden. Ja zelfs over het grootste kwaad ooit ter wereld, en dan denk ik aan die donkere periode ten tijde van Hitler. Maar er zit meer in mij dan libertijn, ik ben ook een zwaar Christen-humanist, en dan spreek ik over moraliteit. Kan dit zomaar allemaal in de openbaarheid, en alvast op een openbare zender. En dan heb ik het over onze plicht om ons zo te gedragen dat wij geen storend element zijn voor andere mensen.  Hebben wij het recht, door onze vrijheid, om andere mensen te kwetsen, want er zijn zo wie zo mensen voor wie dit storend, zelfs kwetsend overkomt. Hebben wij überhaupt dit recht, gezien het feit dat wij leven en ageren in de openbare-sociale ruimte, context. Ik haal zo een ander vb.  aan, ik persoonlijk vind b.v.b.  dat zichtbare ‘tattoo’s’, iets onvriendelijk zijn, iets ongewenst. Ja het is een vorm van lichaamsexpressie, en dat moet kunnen, maar mag het zichtbaar openbaar. Iedereen zal mijn idee gek vinden, allez Marc, dit is algemeen aanvaard ! Maar is dit wel zo ? Is dit überhaupt wel beleefd en masse. Kwetsen we hierdoor niet bepaalde mensen ? En kan of mag dit dan wel ?