QUAND ON N’A QUE L’AMOUR QUE ON PARTAGE TOUJOURS PARTOUT J.BREL

IK GELOOF  IN EEN LEVENSKRACHT

 

Ik geloof in een levenskracht

die bomen hun bladeren geeft

en bloemen hun kleuren.

Ik geloof dat deze kracht van leven

mensen één voor één

eigen taal en gezicht geeft

Ik geloof in een Levensgeheim

dat alles in beweging zet

en steeds nieuwe wegen zoekt.

Ik geloof dat dit Geheim van leven

ook mensen beweegt

beweegt ’t goede.

Ik geloof in een levensadem

die vogels hun lied geeft

elk dier een eigen geluid.

Ik geloof dat deze Adem van leven

mensen woorden geeft

om elkaar te verstaan.

Ik geloof in een Levensgeest

die ongrijpbaar maar voelbaar is

vandaag, morgen en daarna.

Ik geloof dat deze Geest van leven

groter is dan mensen

en sterker dan de dood.

WELKE ZIJN DE MEEST ETHISCHE VERANTWOORDE DOELEN BIJ STRAFFEN

Er worden heel veel verhalen aangebracht als mensen iets verkeerd doen, t o v de bestaande regels of gedragingen in de maatschappij.  Het moet gezegd, heel dikwijls wordt er zeer emotioneel gereageerd. Juist omwille van deze emotionele reacties en masse, wordt er weinig gedaan aan ons huidig strafuitvoeringssysteem. De status quo wordt kritiekloos geaccepteerd, of soms zelfs het tegenovergestelde, nog meer van hetzelfde (dieper en langer in de put van het vergeten steken). Zie ondermeer de discussie in het vragenuurtje van het parlement deze week. (C.Van Cauter,open VLD)  De belangrijkste ethische verlangens rond straf zijn:

De misdrijven op rechtvaardige (proportionele) wijze bestraffen. Daders van misdrijven ondersteunen bij het uitbouwen van een maatschappelijke aanvaardbare levenswijze.  Dat mensen worden ontmoedigd om misdrijven te plegen. Dat we leven in een veilige samenleving. Dat slachtoffers genoegdoening krijgen voor het aangedane leed en de betrokken schade.

In onze huidige manier van strafuitvoering, ontnemen we via gevangenschap, in zijn hedendaagse vorm, radicaal de mogelijkheid aan de gedetineerde om eigen verantwoordelijkheid op te nemen voor het eigen leven, en dat van anderen, en maakt hen tot ondergeschikten, binnen een inrichting die behoort tot één van de meest archaïsche van het land.  Een voorbeeld hiervan is ondermeer, communicatie. Het ontbreken, of slecht georganiseerd zijn van communicatie is totaal tegengesteld aan het resocialiseren, één van de ethisch gestelde doelen aan straffen, en zo kunnen we nog wel doorgaan

Marc Den Dodo